سقوط انگلیس از رتبه 11 به 156 در رتبه بندی جهانی حقوق کودک

به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صدا و سیما، شاخص حمایت از حقوق کودکان 2017 نشان می دهد انگلیس امسال از رتبه یازدهم به رتبه صد و پنجاه و ششم حمایت از حقوق کودکان سقوط کرده است.

روزنامه ایندیپندنت نوشت: پس از این که انگلیس در یک سال از رتبه یازدهم به صد و پنجاه و ششم رتبه بندی جهانی حمایت از حقوق کودکان سقوط کرد، به بکارگیری قوانین ناکافی حمایت از حقوق کودکان متهم شد.

در سالهای اخیر درباره تبعیض های ساختاری در انگلیس، از جمله مواجه کودکان مسلمان با تبعیض پس از اقدامات اخیر مقابله با تروریسم و افزایش تبعیض علیه کودکان مهاجر و کولی، نگرانی های جدی بروز کرده است.

بر اساس شاخص حقوق کودکان 2017، پس از این که انگلیس کمترین امتیاز را در شش شاخص حوزه حقوق کودکان به دست آورد، اکنون این کشور در میان ده کشوری قرار دارد که کمترین اقدامات را در عرصه بهبود حقوق کودکان انجام می دهند.

این شاخص، که اطلاعات خود را از یونیسف [صندوق کودکان سازمان ملل] و کمیته حقوق کودکان سازمان ملل جمع آوری می کند تا رویکردهای جهانی را در حوزه حمایت از حقوق کودکان ارزیابی کند، به عملکرد کشورها بر مبنای اصول کمیته حقوق کودکان سازمان ملل رتبه و امتیاز می دهد. امسال کشور پرتغال در این حوزه رتبه اول دنیا را به خود اختصاص داد.

سیستم این شاخص به گونه ای است که اجرای ضعیف در یک حوزه با عملکرد خوب در حوزه های دیگر جبران نمی شود چرا که همه حقوق کودکان از اهمیت یکسانی برخوردارند.

در پی انتشار این رتبه بندی، لرد فلیپ هانت، معاون رئیس مجلس اعیان در سایه و سخنگوی بهداشت کابینه در سایه، دولت را به «انفعال» و «ارائه ناکافی خدمات» متهم کرد و از دولت خواست اقدامات بیشتری برای محافظت از حقوق کودکان انجام دهد.

این شاخص تعهد کشورها را به حقوق کودکان بر اساس منابع در دسترس ارزیابی می کند و رتبه بندی های آن نشان می دهد کشورهای مرفه تر در حمایت از حقوق کودکان لزوما عملکرد بهتری در مقایسه با دیگر کشورها ندارند. کشورهای فقیرتری مثل تایلند و تونس در جمع ده کشور اول در این حوزه قرار دارند و کشورهای توسعه یافته تر عملکرد خوبی ندارند به گونه ای که انگلیس و نیوزیلند جزو کشورهایی قرار دارند که بدترین عملکرد را در حمایت از حقوق کودکان داشته اند.

این شاخص نتیجه گیری کرده است کشورهای صنعتی بودجه ناکافی یا کمی برای ایجاد فضایی پایدار برای حقوق کودکان اختصاص داده اند. رهبران این کشورها مسئولیت هایشان را نادیده گرفته اند و برای بهره مند شدن از همه توانمندی ها برای محافظت از حقوق کودکان سرمایه گذاری نکرده اند.