تاکتیک‌های ترامپ، تهدیدی عمده علیه دموکراسی در آمریکا است

اما در میان ملتی که یکی از مهمترین ویژگی‌های آنها، داشتن انتظار دیرینه حق نافرمانی مدنی و اعتراض سیاسی است، و به شکلی بی مانند، با آزادی‌های فردی عجین شده است، این گونه تاکتیک‌های رئیس جمهور ممکن است واکنش منفی ملت را در پی داشته باشد و باعث تشدید خشونت‌ها و وخامت بحران سیاسی داخلی و اقتصادی آمریکا شود. اکنون علنا این موضوع مشخص شده است که مساله نژاد و همچنین همه گیری بیماری، عوامل پیشران برای مردم آمریکا در انتخابات ماه نوامبر خواهد بود.

سیاست‌های کنونی دولت آمریکا به نظر می‌رسد باعث حضور آمریکایی‌های آفریقایی تبار در انتخابات شود، به خصوص اگر جو بایدن، معاون اول خود را یک زن آمریکایی آفریقایی تبار انتخاب کند. همچنین به دلایلی موجه، باید باور کرد که بیماری همه گیر باعث افزایش حضور جوانانی در انتخابات خواهد شد که از بیکاری و تعطیلی دانشگاه‌ها به شدت آسیب دیده اند. هیچ یک از این مسائل، به نفع ترامپ نخواهد بود. شدیدترین خطر توسل به خشونت، به همراه استفاده از تاکتیک‌های قهری، علیه دموکراسی در آمریکا خواهد بود.

این موضوع کاملا مشخص است که انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، تغییر دهنده روند بازی خواهد بود، آن هم نه فقط برای آمریکا، بلکه برای همه جهان. شیوع بیماری همه گیر، پیشتر باعث تشدید مشارکت‌های بین المللی معیوب ترامپ شده بود، اما این بحران جدید، شرایط را یک گام به جلوتر می‌برد. ترامپ با چماق، مقابل دوستان آمریکا و نهاد‌هایی ایستاده است که هم آمریکا و هم دیگر کشور‌های جهان نیاز دارند برای تضمین آینده نسل امروز و نسل بعد، در آن‌ها سرمایه گذاری کنند. 

در این مقاله آمده است فراخوان از رهبری ملی آمریکا برای متحد کردن این کشور که به شکلی آشکار، دچار تفرقه و متاثر از احساسات شده است، تاکنون هرگز با این شدت مطرح نشده بود. اما دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا بر عکس، در حال اتخاذ تاکتیک‌هایی است که باعث تشدید این تفرقه می‌شود و خطر شکل گیری ناپایداری‌ها و خشونت‌های بیشتر را به وجود می‌آورد.
درخواست رئیس جمهور آمریکا از فرمانداران ایالت‌های این کشور مبنی بر "مهار کردن " اعتراضات، به واسطه استفاده نیرو‌های پلیس از گاز اشک آور به منظور پراکنده کردن معترضان قانونی در اطراف کاخ سفید، تقویت و تحکیم شد. همچنین تصمیم رئیس جمهور در اعزام نیرو‌های ارتش آمریکا در سرتاسر این کشور، همگی نشان دهنده توسل خطرناک به تاکتیک‌های اعمال نظم و قانون است که بازتاب دهنده رفتار‌های سران حکومت‌های خودکامه‌ای است که ترامپ، از مدت‌ها قبل، آن‌ها را مورد تقدیر قرار می‌داد.
اما در میان ملتی که یکی از مهمترین ویژگی‌های آن، داشتن انتظار دیرینه حق نافرمانی مدنی و اعتراض سیاسی است، و به شکلی بی مانند، با آزادی‌های فردی عجین شده است، این گونه تاکتیک‌های رئیس جمهور ممکن است واکنش منفی ملت را در پی داشته باشد و باعث وخامت خشونت‌ها و تشدید بحران سیاسی داخلی و اقتصادی آمریکا شود.

 

ناآرامی در عرصه جهانی و قدرت
توییت‌های رئیس جمهور آمریکا و تاکتیک‌های خشونت آمیز وی در کنار تصاویر منتشر شده از خشونت در خیابان‌های آمریکا، مخاطبان بین المللی را در بهت فرو برده و آنچه را که باقیمانده قدرت نمادین آمریکا در عرصه جهانی بود، متزلزل کرده است.
تنها طی یک هفته، عناوین اخباری که درباره آمریکا درج می‌شد ناگهان به سرعت تغییر کرد و موضوع آن دیگر درباره ملتی نبود که با پیامد‌های ویرانگر یک بیماری همه گیر روبرو شده است که تا کنون بیش از ۱۰۰ هزار نفر قربانی گرفته و باعث بیکاری بیش از ۴۰ میلیون آمریکایی شده است. صدای افرادی که در خصوص این اعتراضات گسترده اجتماعی و تاثیر آن بر شیوع بیشتر بیماری ابراز نگرانی کرده اند، شنیده نشده است. «اریکا جانگ» رمان نویس معروف آمریکایی در این باره در توییتی نوشت "آیا همه درباره این بیماری همه گیر، دچار فراموشی شده اند؟ ".
اما این بیماری همه گیر، از قلم نیافتاده است. در واقع، این موضوع باعث تشدید بیشتر اعتراضات در سرتاسر کشور شده است. اعتراضات نژادی سابقه‌ای دیرینه در تاریخ آمریکا دارند، اما همه گیری اخیر نشان داده است نابرابری‌های شدید نژادی هنوز هم در آمریکا باقی است، و اینکه آرزو‌های جوانان در این کشور ناکام شده است. این مسائل باعث افزوده شدن بر حجم نارضایتی‌ها در آشوب آمریکا می‌شود.
موج اخیر اعتراضات در بیش از ۱۴۰ شهر آمریکا در حالی رخ می‌دهد که جامعه آمریکایی‌های آفریقایی تبار، تا پیش از این نیز با مرگ و میر بالا و بیکاری روبرو بودند، آن هم به گونه‌ای که در مقایسه با نسبت جمعیتی آنها، بسیار نابرابر بوده است. این اعتراضات همچنین در فضایی شکل گرفته است که در آن، بسیاری از جوانان آمریکایی به مدت چند ماه، بیکار بوده اند و به لحاظ اجتماعی در انزوا به سر می‌برده اند.
نگرانی‌های رئیس جمهور آمریکا در خصوص محبوبیت وی نیز قطعا یکی از عواملی بوده که باعث توسل او به این گونه تاکتیک‌ها شده است. ترامپ طی دوران ریاست جمهوری خود تلاش کرده است تا توجه‌ها و تمرکز‌ها را از هر گونه سیاستی که ممکن است محبوبیت وی را تضعیف کند، دور کند. این اعتراضات باعث منحرف شدن توجه مردم آمریکا – و همچنین سایر کشور‌های دنیا – از پاسخ آشفته و بی نظم دولت به یک بحران در عرصه سلامت ملی شده است. انتقاد‌های شدید از این پاسخ، در مغایرت با تقدیر از فرمانداران آمریکا بابت عملکردشان قرار داشت. نظرسنجی‌های اخیر در مقیاس ملی نشان می‌دهد محبوبیت ترامپ، ۱۰ درصد کمتر از جو بایدن است و این موضوع، برای رئیس جمهور خوشایند نیست. تاکتیک‌های توسل به زور وی، احتمالا بر این محاسبات بنا شده است که هم به لحاظ سیاسی و هم به لحاظ اقتصادی، به نفع وی خواهد بود.
طی روز‌های اخیر، برخی اشتراک‌ها و شباهت‌ها میان این اعتراضات و اعتراضات سال ۱۹۶۸ مطرح شده است؛ اعتراضاتی که پس از ترور مارتین لوتر کینگ جونیور رخ داد و به ما یادآوری می‌کند که ناآرامی‌های خشونت آمیز، همواره با اصلاحات اجتماعی و همچنین ترغیب برخی رای دهندگان خاص به استفاده از حق رای خود، مرتبط بوده اند. اگر شورش‌ها در آمریکا ادامه پیدا کند، احتمالا شمار بیشتری از مردم این کشور از تاکتیک‌های اعمال قانون و نظم، حمایت خواهند کرد. اگر این موضوع صحت داشته باشد، به نفع ترامپ تمام خواهد شد. مقررات منع رفت و آمد در ۴۰ شهر آمریکا اعمال شده است، آن هم در مقیاسی که از سال ۱۹۶۸ به بعد، مشاهده نشده است. گارد ملی نیز دست کم در ۲۳ ایالت به حالت فعال در آمده است، و نمایش نظامی گری در پایتخت آمریکا، همه را در بهت فرو می‌برد.
اما با توجه به ادامه بیماری همه گیر، و تاثیرات شدید آن در حوزه سلامتی و اقتصاد، این رویکرد احتمالا رویکردی مخاطره آمیز خواهد بود. اکنون علنا این موضوع تضمین شده است که مساله نژاد و همچنین همه گیری بیماری، عوامل پیشران برای مردم آمریکا در انتخابات ماه نوامبر خواهد بود. آمریکایی‌ها طرفدار ناپایداری در شهر‌های خود نیستند. این در حالی است که بسیاری از معترضان در سرتاسر آمریکا، اعتراضات را به شکلی صلح آمیز انجام داده اند، و تصاویر منتشر شده از ماموران پلیسی که در کنار معترضان زانو زده اند، به سرعت در سرتاسر شبکه‌های ملی و رسانه‌های اجتماعی آمریکا در حال گسترش است.
همچنین هنوز مشخص نیست ترامپ به دنبال پناه بردن به کدام دسته از رای دهندگان آمریکایی است. پایگاه ترامپ، وفاداری بی عیب و نقص خود را از وی اعلام کرده است، بنابراین این پایگاه به احتمال زیاد در معرض خطر قرار ندارد. بدین ترتیب، پرسش واقعی چنین خواهد بود که آیا تاکتیک‌های اعمال قانون و نظم می‌تواند حمایت رای دهندگانی را جلب کند که ترامپ از آن‌ها اطمینان ندارد؛ به خصوص رای دهندگان جوان، زنانی که در مناطق حاشیه شهر‌ها زندگی می‌کنند، آمریکایی‌های آفریقایی تبار و رای دهندگان پیشین به او در مناطق شهری.
فرض اینکه چنین جوامعی به واسطه توسل به قدرت نظامی در شهر‌های آمریکا، یا توسل به خشونت علیه آمریکایی‌های آفریقایی تبار، تحت تاثیر قرار خواهند گرفت، یک قمار خواهد بود، به خصوص با توجه به آنکه تاثیرات ناشی از شیوع بیماری همه گیر همچنان ادامه دارد. سیاست‌های کنونی به نظر می‌رسد باعث حضور آمریکایی‌های آفریقایی تبار در انتخابات شود، به خصوص اگر بایدن، معاون اول خود را یک زن آمریکایی آفریقایی تبار انتخاب کند. همچنین به دلایلی موجه، باید باور کرد که بیماری همه گیر باعث افزایش حضور جوانانی در انتخابات خواهد شد که از بیکاری و تعطیلی دانشگاه‌ها به شدت آسیب دیده اند. هیچ یک از این مسائل، به نفع ترامپ نخواهد بود.
افرادی که رویداد‌های سال ۱۹۶۸ را مرور می‌کنند، همچنین این موضوع را فراموش کرده اند که آمریکا پیشرفت کرده است، به خصوص در این مورد که چگونه باید با اقلیت‌های آمریکایی رفتار شود، و اینکه چگونه توسل به زور، چه در داخل کشور و چه در خارج از آن، باید اجرا شود.
شدیدترین خطر توسل به خشونت، به همراه استفاده از تاکتیک‌های قهری، علیه دموکراسی در آمریکا خواهد بود. اما دموکراسی آمریکا و حیات اقتصادی که تحت آن شکل می‌گیرد، نشان دهنده قدرت نمادین آمریکا و حضور آن در عرصه جهانی است. این موضوع کاملا مشخص است که انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، تغییر دهنده روند بازی خواهد بود، آن هم نه فقط برای آمریکا، بلکه برای همه جهان.
بیماری همه گیر، پیشتر باعث تشدید مشارکت‌های بین المللی معیوب ترامپ شده بود، اما این بحران جدید، شرایط را یک گام به جلوتر می‌برد. ترامپ با چماق، مقابل دوستان آمریکا و نهاد‌هایی ایستاده است که هم آمریکا و هم دیگر کشور‌های جهان نیاز دارند برای تضمین آینده نسل امروز و نسل بعد، در آن‌ها سرمایه گذاری کنند.